Θηλασμός: episode Ι

Εδώ και καιρό ήθελα να γράψω τη δική μου εμπειρία θηλασμού έτσι όπως την έζησα και όπως τη θυμάμαι μετά από 4.5 χρόνια χωρίς να είμαι πια φορτισμένη συναισθηματικά. Όταν με το καλό γεννηθεί το δεύτερο μωράκι μας θα γράψω το episode II χωρίς να αφήσω όμως να μεσολαβήσουν πάλι 4.5 χρόνια αλλά κατά τη διάρκεια του θηλασμού.

Όταν γέννησα την κόρη μας ήμουν αποφασισμένη να θηλάσω αποκλειστικά. Ο λόγος θεωρούσα (και δεν έχει αλλάξει αυτό) ότι με τα αντισώματα που παίρνει το παιδί από το μητρικό γάλα το θωρακίζεις και το προστατεύεις από ασθένειες.  Αυτός ήταν και ο λόγος που αποφάσισα να γεννήσω σε δημόσιο νοσοκομείο. Γιατί θεωρούσα ότι θα με βοηθήσουν να θηλάσω ως υπέρμαχοι του μητρικού θηλασμού. Γέννησα με καισαρική και η αλήθεια είναι ότι αμέσως μου έφεραν το μωρό και το έβαλα στο στήθος πριν με πάνε στο δωμάτιο.  Μετά που πήγαμε στο δωμάτιο μου είπαν ότι έχω επίπεδες θηλές και δεν θα μπορέσω να θηλάσω. Τρέχα να αγοράσεις θηλές σιλικόνης. Έτρεχε ο άντρας μου πανικόβλητος.

Η κόρη μας γεννήθηκε μικρή σχετικά 2.520. Αφού την  πρώτη μέρα περάσανε 1-2 μαίες να μας δείξουνε το πώς θα πρέπει να καθόμαστε και να βάλουμε το μωρό στο στήθος, μετά το χάος. Μία μαία συγκεκριμένα μου έλεγε δώσε λίγο ξένο γάλα στο παιδί να πάρει τα πάνω του. Έβγαζα με το θήλαστρο και της το έδινα με σύριγγα προκειμένου να μην της δώσω ξένο γάλα και μπιμπερό. Την τρίτη μέρα περνάει ένας άγνωστος σε μένα γυναικολόγος και λέει "βρε παιδιά δε βλέπετε ότι έχει πετρώσει το στήθος της κοπέλας"? Κόκκαλο εγώ. Τι πρέπει να κάνω? Κομπρέσες με ζεστό νερό και να βάζεις θήλαστρο και συχνά το μωρό στο στήθος. Πάλι όμως τζίφος η υπόθεση. Το στήθος μου έκανε γρομπαλάκια. Αυτό που έπρεπε να κάνω και μου το έδειξε η πεθερά μου (να είναι πάντα καλά η γυναίκα) ήταν να κάνω μαλάξεις στο στήθος μου την ώρα που θηλάζω. Λόγω πυκνού δικού μου μαστού και του γεγονότος ότι το μωρό γεννήθηκε μικρό δεν είχε τη δύναμη να ρουφήξει το γάλα από το στήθος μου. Όταν γυρίσαμε σπίτι έριχνα με το ντους ζεστό νερό στο στήθος κάθε φορά πριν θηλάσω για να μαλακώσει.

Από το νοσοκομείο βγήκαμε Κυριακή και τη Δευτέρα ήρθε ο παιδίατρος. Μας είπε το μωρό να το βάζω στο στήθος κάθε 2.5 ώρες μετά το τελευταίο του γεύμα. Αυτής της σχολής ήταν ο δικός μας παιδίατρος.  Δευτέρα βράδυ ανεβάζω πάνω από 38 πυρετό και έχω κάτι φουσκάλες χαμηλά στη μέση μου. Ο γυναικολόγος δεν μπορούσε να το εξηγήσει να ‘ναι καλά η μαμά μου που με έπεισε να πάω σε δερματολόγο.  Η διάγνωση: έρπης ζωστήρας. Ένα ιός που σχετίζεται με την ανεμοβλογιά. Για μια εβδομάδα έπρεπε να σταματήσω το θηλασμό και να πάρω αντιβίωση. Για να μην κοπεί ο θηλασμός έβγαζα γάλα με το θήλαστρο και το πέταγα. Μετά το τέλος της βδομάδας έβαλα πάλι το μωρό στο στήθος. Έλα μου όμως που είχε συνηθίσει το μπιμπερό και από το στήθος μου δεν είχε επαρκή ροή. Το Σάββατο το βράδυ λοιπόν τη θήλαζα πάνω από 3 ώρες και να μην ηρεμεί με τίποτα. Να κλαίει και να μη μπορώ να την ηρεμήσω. Αφού ξύπνησα τον άντρα μου να την κρατήσει να βγάλω γάλα με το θήλαστρο και να της το δώσουμε με το μπιμπερό. Τελικά δεν το ήπιε αλλά αυτή η κίνηση την ηρέμησε. Τη βδομάδα που ξανάρχισα να θηλάζω το μωρό δεν πήρε το αναμενόμενο βάρος. Δεν το βάλαμε κάτω όμως. Όταν άρχισε να παίρνει βάρος κάναμε πάρτυ. Εμένα εντωμεταξύ το στήθος μου ήταν ανοιχτή πληγή παρόλο που χρησιμοποιούσα θηλές σιλικόνης. Είχα δοκιμάσει 2-3 κρέμες χωρίς αποτέλεσμα. Purelan η θαυματουργή. Δεν είναι διαφήμιση, εμένα με έσωσε. Είχαν περάσει περίπου 40 μέρες από τότε που γέννησα και κατάλαβα ότι η μικρή είχε αρχίσει να χρησιμοποιεί το στήθος μου σαν πιπίλα. Είπα μέχρι εδώ. Το στήθος μου ακόμα ανοιχτή πληγή. Εκεί αποφάσισα να της δώσουμε πιπίλα. Ναι να την κανακέψω, να την πάρω αγκαλιά, να της μιλήσω, να της τραγουδήσω αλλά δεν μπορώ να την αφήσει να χρησιμοποιεί το στήθος μου για πιπίλα. Αυτό ήταν το όριο μου.

Θήλασα αποκλειστικά για 7 μήνες. Όταν μπήκαν οι τροφές επειδή το παιδί δεν έπαιρνε μεζεδάκι κατά τη διάρκεια της μέρας, το στήθος μου δεν είχε αρκετή ροή και το έφτυνε μόνη της. Στεναχωρήθηκα που δεν τα κατάφερα να θηλάσω περισσότερο. Ο θηλασμός είναι ένα από τα ποιο δύσκολα πράγματα που έχω κάνει στη ζωή μου. Πτυχία, μεταπτυχιακά ωχριούν μπροστά του. Έβλεπα άλλες μανάδες που έδιναν και συμπλήρωμα στο παιδί για είναι σίγουρες ότι χορταίνει και ήταν ήσυχες και αναρωτιόμουν μήπως εγώ είμαι υπερβολική. Ατάκες του τύπου δεν έχω γάλα δεν τις πιστεύω. Το γάλα είναι θέμα προσφοράς και ζήτησης.

Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να θηλάζω συνέχεια λίγο και πάλι λίγο και πάλι. Έχω στο περιβάλλον μου γυναίκες που το έκαναν και κατάφεραν να θηλάσουν για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και τις θαυμάζω. Εγώ δεν ξέρω αν θα μπορούσα. Το ποιο σημαντικό είναι η γυναίκα να γνωρίζει τα όρια της και να μην τα ξεπερνάει. Εκτός από μάνα είναι και άνθρωπος. Δεν καταστρατηγούνται όλα τα δικαιώματα της γυναίκας επειδή έγινε μάνα. Εξάλλου αν η μαμά είναι καλά θα είναι και το μωρό καλά. Υπομονή και επιμονή!